دستامو رو سویِ خدا می کنم

یه گوشه ای می رم دعا می کنم

نمی گم اوّل برایِ غریبه

دلم وقتی می گیره از زمونه

وقتی که تُرمز می بُره اَمونه

اشکم رو در می یاره نامردمی

تویِ دلم ناراحتم از کسی

غم اومده، نشسته دلواپسی

پرونده یِ غصّمو تا می کنم

خدا بزرگه، چرا رنجِ دنیا؟

غیبت و تهمتِ همه مردما؟

دلم بگیره اونو شاد می کنم

حَرفایِ سنگین دلو می لرزونه

گریوندن و بی ادبی آسونه

یک کم باید حرفارو مَزْمَزّه کرد

فکر نکنیم خیلی بزرگ و نازیم

اگر که تیکّه نندازیم می بازیم

اگر که حرمت رو رعایت کنیم

اونوقته که از هر سری فرازیم