بیا یاری کن امشب، که خود قربان کنم من

که دردِ بی امان را، ز تو درمان کنم من  

 به گردِ کعبه گردم، به عشقی پاک و بی‏غش

چنان پروانه هر دم، زنم خود را به آتش  

چو بلبل نغمه سازم، به چنگِ دل نوازم

به اسبِ عشق و مستی، به غفلت‏ها بتازم         

بگویم از تهِ دل، خدایا من اسیرم

 پسندی کنجِ حرمان، چو ناکامان بمیرم؟

 ببخشا جرم و عصیان، به حقِ روحِ قرآن

 به عمری من اسیرم، به دامِ کیدِ شیطان   

خدایا قسمتم کن، به جنت جا بگیرم

چنان از جان بسوزم، به مظلومی بمیرم          

رهایم کن ز شیطان، که راهت را بیابم

بسوزم از غمِ تو، ولی بهرت بتابم           

تمامِ ناله‏ها را، به حنجر خوش نوازم  

به سوزِ عشق و مستی، به عمری من بسازم               

 به جز بر رویِ ماهت، به شمعِ جان نتابم

به شب‏ها تا سحرگه، ز عشقِ تو نخوابم          

 به سیرِ روح و عرفان، رهت هر دم بپویم

که تا آخر رضایت، ز درگاهت بجویم    

 برایِ هجرتِ گل، ز چشمان ژاله ریزم

تمامِ عمرِ خود را، ز عصیان‏ها گریزم             

 به زمزم تن بشویم، صفا و مروه پویم

طوافِ کعبه سازم ، تو را هر سو بجویم               

به غسلِ خون شناور، که جان طاهر کنم من

ز غیرِ تو بمیرم، تو را ظاهر کنم من   

 بیابم من خدا را، به هر جا لحظه لحظه

نمایم جسمِ خود را، به دنیا شرحه شرحه              

 به تارِ جان نوازم، نوایی آتش افروز

زِسر تا پا چو شمعی، شبم را می‏کنم روز            

 بخوانم از سرِ شوق، نوایی همچو داود

ببینم رویِ ماهت، میانِ پاکیِ رود               

خدایا نادمم از ،تمامِ بی خودی‏ها                          

مرا تو آشنا کن، به اقیانوسِ معنا